Trans Siberië Express

Om 04:00 uur staat Richard op om de schone was, die we gisteravond in de tent aan een waslijn hebben opgehangen, in de koffer te pakken. Daarna lopen wij met al onze bagage richting de wasplaats om te wassen zodat wij niet meer terug de heuvel op hoeven om onze bagage op te halen. We hebben gauw onze tanden gepoetst en lopen naar het resort om ons ontbijtpakket op te halen en afscheid te nemen van de mensen van het resort. Jammer dat Mika er niet is. We hebben dus geen afscheid van hem kunnen nemen.

Bij het resort staat Bambi al op ons te wachten en zij helpt ons onze bagage in de auto te doen en rijden vervolgens richting Ulaanbaatar.

Na ongeveer een uur arriveren wij bij het station en loopt Bambi mee naar de wachtruimte en wijst ons waar wij straks ongeveer moeten instappen. Om 07:40 uur komt de trein aan en nemen wij afscheid van Bambi. Het is toch zo’n gek gevoel om afscheid van haar te nemen; het lijkt wel of ik haar veel langer ken hoewel wij slechts één dag met Bambi hebben opgetrokken. Richard heeft haar gisteren verteld dat zij welkom is bij ons thuis en dat wij genoeg ruimte hebben mocht zij een keer naar Nederland komen.

Bambi vraagt of wij een e-mailbericht aan haar willen sturen als wij in Nederland zijn aangekomen. Natuurlijk willen wij dat wel doen en dus hebben Richard en Bambi elkaars visitekaartjes uitgewisseld.

Wij zitten in wagon nummer 5, coupé 7  (slaapplaats 22 en 23) en delen deze met een Franse jongen en een Mongoolse jongen. Beide jongens zijn jong, zo rond de 20 schatten wij. De Mongoolse jongen heeft nog een tijdje in de wachtkamer naast mij (Lilian) gezeten. Hij reist met een groep Mongoolse jongens die in een ander wagon zitten.  De Mongoolse jongen is niet zo spraakzaam en af en toe maken wij een babbeltje met de Franse jongen. Hij is na de studie sinds een paar maanden op reis en zijn eindbestemming is Vietnam. Ergens halverwege zijn reis is hij een Duits meisje tegengekomen en hebben zij een tijdje samen gereisd. Het meisje heeft hem een reisboek Nepal gegeven en is daarna alleen verder gereisd.

De Franse jongen is zijn  kaart van Beijing uit zijn Lonely Planet boek aan het bestuderen en komt maar niet uit wat de verhouding is in de afstand. Vervolgens geeft Richard ons Nederlandstalige reisboek en aangezien dit beter is aangegeven kan hij ongeveer zien waar het hotel is waar hij in Beijing verblijft.

Op een gegeven moment komt de provodnik een textiel pakket uitdelen. Hmm, dit is stukken minder dan de voorgaande textielpakketten. Er zitten geen kussensloop en handdoek bij. Ach, dat is niet zo erg. Je kunt met het laken ook nog het kussen bedekken. Wij hebben in ieder geval wel schone lakens. Tijdens het uitreiken van het textielpakket zie ik dat de Franse jongen het textiel pakket onuitgepakt en ongebruikt heel gauw in zijn kofferklep onder de bank doet; hij heeft zijn bed dus niet opgemaakt en de dekens zonder lakens gebruikt.

De  Chinese trein is voor wat betreft onderhoud niet zo verzorgd zoals bij de voorgaande treinen. Er wordt hier niet gestofzuigd en de toiletten worden niet (vaak) schoongemaakt behalve dan de deuren en krukken (want die zijn wel brandschoon!)

Achteraf gezien is het maar goed ook dat Tiara Tours voor ons geen 1e klasse heeft geboekt! De 1e klassen zouden volgeboekt zijn, maar dat vinden wij, achteraf gezien, bijzonder goed uitkomen.
Dit traject heeft niet zoveel stops: ongeveer drie stops voordat wij bij Beijing aankomen.

Richard is nog steeds ziek sinds vannacht en heeft lichte koorts en slaapt veel tijdens de treinreis; dus heb ik wat foto’s gemaakt vanuit het raam, maar ook op het perron zodat Richard deze later kan terugzien.

In de voorgaande trein (naar Irkoetsk) zit er één provodni(k)(tsa) in elke rijtuig, maar bij deze Chinese trein zitten maar liefst vijf (mannelijk) provodniks! in het rijtuig. Ze hebben ieder hun eigen taak. De provodnik die ik later op de dag zie koken, maakt de entree van de rijtuig schoon. Dat gaat niet bepaald voorzichtig. Mensen die op het perron lopen, moeten uitkijken dat er niet een enorm plas warm water op hen afkomt! Één keer schreeuwt hij (om mij te waarschuwen) tegen mij in het Chinees (geen idee wat hij geroepen heeft), omdat hij een emmer vol met warm water in zijn hand heeft (dat emmertje heb ik dus niet gezien en anders kan ik wel raden wat hij geschreeuwd heeft)  en komt met een noodgang op mij af. Ik kan nog net opzij stappen en de emmer met warm water komt met een enorm plons op de vloer. Verder veegt hij bij de ingang

met een heksenbezem, sorry, een takken bezem de vloer schoon. Elke keer als wij een station naderen en de provodnik de deur opendoet voor de reizigers, pakt hij voordat hij de deur opendoet een grote fles spray en spuit in gigantische hoeveelheid de deur en vooral alle deurkrukken. Ik denk dat dit een antibacterieel schoonmaakmiddel is.
Hij is er niet bepaald zuinig op.

Een andere provodnik, een jongere man, leegt de vuilnisbakken bij het toilet en maakt ook de toiletten schoon. (Hem heb ik bezig gezien de rijstkommen met rijst te vullen) En weer een andere provodnik, heeft een wat lichtere taak, zo lijkt het, stapt bij elke station uit en loopt wat heen en weer. Geen idee dus wat zijn taak is (?) Hij doet voor de rest geen huishoudelijke taken of schoonmaakwerkzaamheden.

De provodniks verblijven in twee coupés. Één coupé waar gekookt wordt. In deze coupé is een wastafel en een kookpit aanwezig. En een coupé waar geslapen wordt. In deze coupé zie ik een glazen vitrinekast waar netjes de petjes van de provodniks bewaard worden. Deze petten dragen ze alleen als zij uitstappen. Later wil ik een foto maken van de vitrine, maar is mij niet gelukt aangezien deze coupé wel altijd bemand wordt.

’s Middags zie ik (Lilian) in de coupé van de provodnik dat één provodnik  groenten aan het hakken is met een heel groot hakmes in zijn rechterhand en en snel daarna met zijn linkerhand de groenten oppakt om vervolgens deze te wassen door deze door een kom water te halen. En op een andere snijplank ligt wat kipfilet klaar om in stukken gehakt te worden (hahaha, zou de smaakpolitie hier geweest zijn?). Hij is lunch aan het maken voor alle provodniks. Grappig, in dit rijtuig zitten vijf! provodniks met ieder hun eigen taak. Later zie ik dat een andere provodnik bezig is met het vullen van rijst in de kommen. Dat is aardig dat ze maaltijden voor elkaar klaarmaken.

Hierna ga ik (Lilian) lunchen van het ontbijt pakket dat wij vanochtend hebben gekregen van het Tiara Resort. Vier witte boterhammen (melkbrood), één met omelet en één met kaas. Richard eet niet, want hij voelt zich nog steeds beroerd en slaapt door. Hij heeft nog steeds koorts, maar gelukkig is deze gedaald. Hij voelt niet meer zo warm aan als vanochtend. Later op de dag is

Richard gelukkig wel uit geweest op het perron en heeft hij nog wat kunnen zien van de stations in China. Hij eet nu ook weer Brinta dus het gaat de goede kant met hem op. Ik neem als avondeten wat noodles met een blikje bonduelle groenten en Richard eet ’s avonds ook brinta omdat zijn maag nog erg overstuur is.

’s avonds komen we aan bij de grens tussen China en Mongolië. Na onze eerdere ervaringen zijn we benieuwd hoe streng hier de controles zijn. Dit valt allemaal reuze mee.
Om verder te rijden in China moeten alle onderstellen van de trein worden verwisseld naar een onderstel met een andere spoorbreedte. Hiervoor wordt de hele trein een grote hal binnen gereden en alle coupé’s worden terwijl we er nog in zitten losgemaakt, omhooggehesen, en weer teruggeplaatst op de “nieuwe” onderstellen. Dit gaat, na alle wachten voor deze hal, best wel snel.

Als dit alles is gedaan is het ondertussen zo laat geworden dat we direct kunnen gaan slapen. Morgen komen we aan in Beijing!

Klik hier voor de foto’s van 17 september 2010

<< 16 september 2010 — 18 september 2010 >>